របាយការណ៍ថ្មីមួយរបស់ធនាគារពិភពលោកនិយាយថា បណ្តាប្រទេសនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ានិងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិកដែលកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ – ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមប្រទេសទទួលជោគជ័យខ្លាំងនៅលើពិភពលោកក្នុងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ និងក្នុងការកែលម្អស្តង់ដាជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជាន – ចាំបាច់ត្រូវប្តូរទិសដៅទៅរក គំរូកំណើនសេដ្ឋកិច្ចថ្មីមួយទៀត ប្រសិនបើគេប្រាថ្នាចង់សម្រេចឲ្យបានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចប្រកបដោយបរិយាប័ន្ន ទៅថ្ងៃមុខ។
របាយការណ៍ដែលមានចំណងជើងថា Riding the Wave: An East Asian Miracle for the 21st Century (ផលចំណេញពីភាពចម្រុងចម្រើនបច្ចុប្បន្ន៖ អព្ភូតហេតុតំបន់អាស៊ីបូព៌ាសម្រាប់សតវត្សរ៍ទី២១) និយាយថា កំណើនមានលក្ខណ:បរិយាប័ន្ន – គឺកំណើនដែលកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រហើយបង្កលក្ខណ:ឲ្យមានចល័តភាពឈានឡើង និងធានាឲ្យមានសន្តិសុខផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ជនគ្រប់រូប – នឹងតម្រូវឲ្យប្រទេសទាំងអស់ប្រឹងប្រែងឲ្យទៅហួសពីគំរូ«កំណើនមានវិសមធម៌»។
ទស្សន:វិស័យសម្រាប់ចល័តភាពឈានឡើងត្រូវបានគេមើលឃើញថាហាក់មានការកើនឡើងមិនទៀតទាត់ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងនូវអារម្មណ៍មួយថា ប្រាក់ចំណូលនិងទ្រព្យកាន់តែមានលក្ខណ:ប្រមូលផ្តុំ ហើយលទ្ធភាពទទួលបានសេវាជាមូលដ្ឋានបន្តនៅមានកម្រិត ហើយតែងតែមានគុណភាពអន់ទៀតផង។
ការសម្រេចឲ្យបានសន្តិសុខផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ជនគ្រប់រូបក៏កាន់តែលំបាកខ្លាំងឡើងដែរ ជាពិសេសសម្រាប់តំបន់មួយដែលកំពុងតែប្រឈមជាមួយនឹងបញ្ហាថ្មីៗច្រើន ក្នុងនោះមាន ជរាភាពកាន់តែលឿន ទស្សន:វិស័យកំណើនកាន់តែមានភាពមិនប្រាកដប្រជា ហើយនិងការរីកដុះដាលរបស់ទីប្រជុំជនកាន់តែធំឡើងៗ។
តំបន់នេះ បានប្រែក្លាយពីតំបន់មួយដែលសម្បូរភាគច្រើនជាប្រទេសក្រីក្រ នៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៨០ ទៅជាសំណុំប្រទេសមានចំណូលមធ្យម ដែលក្នុងនោះមានទិដ្ឋភាពវណ្ណ:សេដ្ឋកិច្ចចម្រុះ។ គិតមកត្រឹមឆ្នាំ ២០១៥ ជិតពីរភាគបីនៃប្រជាជនក្នុងតំបន់ គឺជាអ្នករស់ក្នុងស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចមានសន្តិសុខ ឬជាជនវណ្ណ:កណ្តាល គឺកើនឡើងពី ២០% នៅក្នុងឆ្នាំ ២០០២។
ភាគចំណែកនៃចំនួនជនក្រីក្រតោកយ៉ាក ឬ ជនក្រីក្រល្មម បានធ្លាក់ចុះយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ គឺពីចំនួនជិតពាក់កណ្តាលនៃប្រជាជនសរុបក្នុងឆ្នាំ ២០០២ មកនៅត្រឹមលើមួយភាគប្រាំបីបន្តិចក្នុងឆ្នាំ ២០១៥។
ប៉ុន្តែ ចំនួនភាគរយនៃបុគ្គលដែលងាយរងគ្រោះធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពក្រីក្រវិញ – គឺអ្នកទាំងឡាយដែលរស់បានដោយសារចំណូលត្រឹមពី US$3.10 ទៅ US$5.10 ក្នុងមួយថ្ងៃ – នៅតែដដែល រវាងឆ្នាំ២០០២ និងឆ្នាំ២០១៥ គឺប្រហែលមួយភាគបួននៃប្រជាជនសរុប។
គោលនយោបាយដែលមានលក្ខណ:ប្លែកជាងបច្ចុប្បន្នបន្តិច សម្រាប់ធ្វើឲ្យមានកំណើតសេដ្ឋកិច្ចប្រកបដោយបរិយាប័ន្ន អាចជួយលៃលកដោះស្រាយឧបសគ្គដែលវណ្ណ:សេដ្ឋកិច្ចផ្សេងៗគ្នាកំពុងជួបប្រទះ។ គោលនយោបាយសម្រាប់ជនក្រីក្រតោកយ៉ាកនៅសេសសល់ ដែលកាត់បន្ថយរបារឧបសគ្គដល់ឱកាសសេដ្ឋកិច្ច ក៏ដូចជាការរក្សាឲ្យបាននូវកំណើនមានមូលដ្ឋានទូលំទូលាយ អាចជួយពួកគេឲ្យឈានឡើងកាំជណ្តើរប្រាក់ចំណូលបានខ្ពស់ជាងបច្ចុប្បន្ន។ ការបង្កើនលទ្ធភាពទទួលបានសេវាសាធារណ: មានសេវាថែទាំសុខភាពនិងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធជាដើម ក៏ដូចជាយន្តការនានាសម្រាប់គ្រប់គ្រងហានិភ័យផងដែរ នឹងជួយដល់ជនងាយរងគ្រោះផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច។ អ្វីជាអាទិភាពសម្រាប់អ្នករស់ក្នុងស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចមានសន្តិសុខ និង ជនវណ្ណ:កណ្តាល គឺការកែលម្អការផ្តល់សេវាសាធារណ:និងគុណភាពរបស់វា ដូចជាលំនៅដ្ឋាន ទឹក និងអនាម័យ។
សសរស្តម្ភសម្រាប់ទ្រទ្រង់របៀបវារ:នេះមានបី គឺ ជំរុញចល័តភាពផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចឲ្យកាន់តែរីកចម្រើន គឺទាមទារឲ្យមានការបិតផ្ជិតនៃគម្លាតក្នុងការទទួលការងារនិងសេវាកម្ម ការបង្កើនគុណភាពការងារ និងការលើកកម្ពស់បរិយាប័ន្នផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ។ សសរស្តម្ភទី២ គឺការផ្តល់សន្តិសុខសេដ្ឋកិច្ចឲ្យច្រើនជាមុន ដោយរួមទាំងការពង្រឹងប្រព័ន្ធជំនួយផ្នែកសង្គម ការពង្រីកការធានារ៉ាប់រងផ្នែកសង្គម និងការបង្កើនភាពរឹងមាំទប់នឹងវិបត្តិនានា ។ ការពង្រឹងស្ថាប័នគឺជាសសរស្តម្ភទី៣ ដោយរួមទាំងការធ្វើឲ្យប្រសើរនៃគោលនយោបាយពន្ធ ដើម្បីពង្រីកធនធាន និងការលើកកម្ពស់ប្រសិទ្ធភាពកម្មវិធីចំណាយប្រកបដោយបរិយាប័ន្ន។ ការគ្រប់គ្រងបានកាន់តែល្អលើជរាភាពឆាប់រហ័ស និង លើការរីកដុះដាលរបស់ទីប្រជុំជន ព្រមទាំងការពង្រីកភាពប្រកួតប្រជែង ក៏នឹងជួយដល់របៀបវារ:នេះដែរ៕
មតិយោបល់